Zeppo
woensdag, oktober 26
Zoekopdracht
Lief weet nooit iets voor zijn verjaardag. Zelfs toen hij nog jong was, een klein liefje, dreef hij zijn ouders al tot wanhoop door niks te wensen. Niks voor zijn verjaardag, niks van sinterklaas, helemaal niks.
Dus was ik zondag ernstig blij dat hij mij 'Zeppo kom eens kijken' bij de buis riep. John Major werd geinterviewd en droeg een antraciet pak. Een antraciet pak, een wit hemd, een roze strokdas en daarbij roze sokken. Sjieke dunne roze sokken die tegelijk gewaagd en keurig stonden.
Dat vond hij mooi. Ik ook trouwens.
En sindsdiens ben ik op zoek naar dunne zachtroze sokken. Makkie zou je zeggen. Tot je net als ik tig herenwinkels in en uit bent gelopen. Waar mensen je aankijken of je knettergek bent. Zwarte sokken aanbieden. Of behulpzaam iets streperigs pakken waar 'kijk daar' ook een streepje roze in zit. Iemand suggereerde zelfs 'dunne breinaalden'.
Ja ja.
Daar gaat mijn verjaardagskadootje.
Lief weet nooit iets voor zijn verjaardag. Zelfs toen hij nog jong was, een klein liefje, dreef hij zijn ouders al tot wanhoop door niks te wensen. Niks voor zijn verjaardag, niks van sinterklaas, helemaal niks.
Dus was ik zondag ernstig blij dat hij mij 'Zeppo kom eens kijken' bij de buis riep. John Major werd geinterviewd en droeg een antraciet pak. Een antraciet pak, een wit hemd, een roze strokdas en daarbij roze sokken. Sjieke dunne roze sokken die tegelijk gewaagd en keurig stonden.
Dat vond hij mooi. Ik ook trouwens.
En sindsdiens ben ik op zoek naar dunne zachtroze sokken. Makkie zou je zeggen. Tot je net als ik tig herenwinkels in en uit bent gelopen. Waar mensen je aankijken of je knettergek bent. Zwarte sokken aanbieden. Of behulpzaam iets streperigs pakken waar 'kijk daar' ook een streepje roze in zit. Iemand suggereerde zelfs 'dunne breinaalden'.
Ja ja.
Daar gaat mijn verjaardagskadootje.
woensdag, oktober 19
Nieuws
Tuurlijk kan ze wel op de buik liggen.
Ze kan zichzelf er zelfs op draaien.
Moet er wel wat te zien zijn...
Tuurlijk kan ze wel op de buik liggen.
Ze kan zichzelf er zelfs op draaien.
Moet er wel wat te zien zijn...
zaterdag, oktober 15
Meditatief moment
Het is negen uur en ik lig in de tandartsstoel.
Negen uur 's avonds.
Het is donker buiten, de tandarts is speciaal voor mij gekomen, iemand die een piano op wieltjes voor zich uit duwt rent langs, en verder is er niks.
Pijn duwt al het andere weg.
Rustig ademen. Spieren ontspannen. Het lijkt op de bevalling. Geen buiten lichaamservaring, maar een buiten wereld ervaring. Er is alleen het moment.
Weer onderweg bestel ik bij een ranzige snackbar een caramel ijsje. Met de niet verdoofde linkerkant eet ik 'm zo goed en kwaad als het gaat. Stukjes vallen op de grond.
Ik heb een fijne avond.
Zoals mijn moeder altijd zei: het geluk is zelden waar men het zoekt. Het is daar waar men het vindt.
Het is negen uur en ik lig in de tandartsstoel.
Negen uur 's avonds.
Het is donker buiten, de tandarts is speciaal voor mij gekomen, iemand die een piano op wieltjes voor zich uit duwt rent langs, en verder is er niks.
Pijn duwt al het andere weg.
Rustig ademen. Spieren ontspannen. Het lijkt op de bevalling. Geen buiten lichaamservaring, maar een buiten wereld ervaring. Er is alleen het moment.
Weer onderweg bestel ik bij een ranzige snackbar een caramel ijsje. Met de niet verdoofde linkerkant eet ik 'm zo goed en kwaad als het gaat. Stukjes vallen op de grond.
Ik heb een fijne avond.
Zoals mijn moeder altijd zei: het geluk is zelden waar men het zoekt. Het is daar waar men het vindt.
maandag, oktober 3
Zus en zo
'Oh wat erg'. Het is echt de standaard reactie. Ik kan 'm soufleren mocht iemand er ooit niet op komen. 'Oh wat erg'.
Vreselijk vinden ze het voor me. Dat ik mijn zus niet meer zie of spreek. En nog wel vrijwillig. Niet voor even, maar blijvend, af uit klaar mee.
Toen ik deze week in conflict was met de schoonfamilie borrelde het allemaal weer op. De tijd met haar. Die 34 jaren van toen ze me probeerde te verzuipen in het babybadje tot de dag dat ik haar de toegang tot mijn bruiloft weigerde. Het gezeik. Het gezeur. De slapeloze nachten. De door gepieker verpeste zonnige middagen. Door frustraties verpeste feestjes.
Wat erg was het.
Wat 'oh wat erg'.
Zoveel erger dan nu.
'Oh wat erg'. Het is echt de standaard reactie. Ik kan 'm soufleren mocht iemand er ooit niet op komen. 'Oh wat erg'.
Vreselijk vinden ze het voor me. Dat ik mijn zus niet meer zie of spreek. En nog wel vrijwillig. Niet voor even, maar blijvend, af uit klaar mee.
Toen ik deze week in conflict was met de schoonfamilie borrelde het allemaal weer op. De tijd met haar. Die 34 jaren van toen ze me probeerde te verzuipen in het babybadje tot de dag dat ik haar de toegang tot mijn bruiloft weigerde. Het gezeik. Het gezeur. De slapeloze nachten. De door gepieker verpeste zonnige middagen. Door frustraties verpeste feestjes.
Wat erg was het.
Wat 'oh wat erg'.
Zoveel erger dan nu.
zondag, oktober 2
Archives
mei 2005 juni 2005 juli 2005 augustus 2005 september 2005 oktober 2005 november 2005 december 2005 januari 2006 februari 2006 maart 2006 april 2006 mei 2006 juni 2006 juli 2006 augustus 2006 september 2006 oktober 2006 november 2006 december 2006 januari 2007 februari 2007 maart 2007 mei 2007 juni 2007 juli 2007 augustus 2007 september 2007 mei 2008 juni 2008 juli 2008 augustus 2008 september 2008 oktober 2008 november 2008 december 2008 januari 2009 februari 2009 maart 2009 april 2009 mei 2009 juli 2009 augustus 2009 april 2010
