Zeppo

Nee
'Schrijft u maar een mailtje' zei ze. Don't call us, we call you enzo. 'Nee', zei ik. 'Nee ik schrijf geen mailtje. Ik heb om 12 uur gebeld en toen moest ik om 2 uur weer bellen en toen heb ik een kwartier aan de lijn gehangen en nu ben ik doorverbonden met u en dus nee, ik schrijf géén mailtje'.

Waarop ik werd doorverbonden met de juiste persoon.

Ha! Tegen eigen collega's doe ik dat niet hoor. Een toon aanslaan. Zelfs geen toontje. Voor je het weet ben je lastig enzo en pas je niet bij de cultuur want 'zo doen wij de dingen hier niet'.

Maar goed. Moet je maar geen ambtenaar worden.

Lies is duidelijk nog niet klaar voor de publieke sector. Nadat ik één wokkel van haar schaaltje had genomen, stak ze, onverwacht snel, haar hand praktisch tot in mijn keel. 'Jips Líes!' dreigde de toon.

En dat moet ik haar nu weer gaan afleren.

Winkelen
Ik had Lies strategisch geparkeerd. Buiten grijpafstand van de verse soepstengels. Niet in de doorgaande route. In het zicht. Dus ik kon wel even door het brood browsen.

Hoor ik uit mijn oorhoek iemand vragen ‘lust jij ook een krentenbol lieverd?’ Brooddame aan Lies. Snel en vriendelijk –vooral niet ondankbaar zijn -probeer ik het bij te sturen richting bruin bolletje. Niet uit verantwoord ouderschap, maar omdat Lies broodjes met ‘stukjes’ wel eens direct zo ver mogelijk uit de wagen wil zwaaien.

Helaas. De krentenbol wordt al overhandigd. ‘Ik heb niks anders’ zegt ze. Lies geeft de bol na één blik godzijdank keurig aan mama en laat zich ondertussen ongekend geduldig over het haar aaien door de brooddame die 'misschien is er de volgende keer wel een zak bruine bollen stuk' zegt.

Ah! Vandaar! Anders krijgen we nooit een bolletje in een grote Albert Hein. Zomerzegels, bonuskorting, airmiles opbouw; alles willen ze je geven bij de grootgrutter, maar een bolletje voor de kleintjes daar beginnen ze echt niet aan. Collega brooddame draait ondertussen met de ogen en maakt ‘ze is niet goed bij haar hoofd’ gebaren in mijn richting.

Tja, standaard is anders. Maar ben je beter bij je hoofd als je een stukgeraakte zak bolletjes in de vuilniszak kiept? Het is in ieder geval niet vrolijker. Dus lach ik mijn breedste lach. Mijn breedste lach met een mond vol krentebol.