Zeppo
zondag, augustus 28
Ik heb een hekel aan douchen. Nee, dat moet ik anders zeggen. Ik heb een hekel aan gaan douchen. Zodra ik er onder sta vind ik het heerlijk. Maar het tijd maken voor.
's Ochtends is geen optie. Als ik opsta heb ik gelijk iets te doen en dus geen tijd om te douchen - en wie gaat suggeren dat ik dan eerder op moet staan, zit duidelijk op een andere golflengte - of ik heb niks te doen en dan ga ik de krant lezen en sigaretten roken. Niet douchen.
Overdag komt het er ook niet van. Na de krant bedenk ik me dat ik naar de AH wil, of de was doen of een rondje met de babe. Iets wat niet kan wachten zeg maar. Washandje hier en daar, schone onderbroek aan en hup in de kleren. Niet douchen.
Voor het slapen gaan dan. Dat is de minst vervelende optie en als ik werk ga ik ook iedere avond. Werken vereist frisheid. Maar anders? Anders ga ik slapen als ik moe ben en als ik moe ben wil ik slapen. Niet douchen. En voor de liefde, ach de liefde, das inmiddels liefde en een dagje niet gedoucht daar doe je dan niet moeilijk over.
Want meestal blijft het bij een dagje.
Staat er wel iets op de agenda waarvoor ik toch.
Twee dagen. Hooguit.
Vandaag tel ik ze nog net op de vingers van één hand.
Vakantie.
's Ochtends is geen optie. Als ik opsta heb ik gelijk iets te doen en dus geen tijd om te douchen - en wie gaat suggeren dat ik dan eerder op moet staan, zit duidelijk op een andere golflengte - of ik heb niks te doen en dan ga ik de krant lezen en sigaretten roken. Niet douchen.
Overdag komt het er ook niet van. Na de krant bedenk ik me dat ik naar de AH wil, of de was doen of een rondje met de babe. Iets wat niet kan wachten zeg maar. Washandje hier en daar, schone onderbroek aan en hup in de kleren. Niet douchen.
Voor het slapen gaan dan. Dat is de minst vervelende optie en als ik werk ga ik ook iedere avond. Werken vereist frisheid. Maar anders? Anders ga ik slapen als ik moe ben en als ik moe ben wil ik slapen. Niet douchen. En voor de liefde, ach de liefde, das inmiddels liefde en een dagje niet gedoucht daar doe je dan niet moeilijk over.
Want meestal blijft het bij een dagje.
Staat er wel iets op de agenda waarvoor ik toch.
Twee dagen. Hooguit.
Vandaag tel ik ze nog net op de vingers van één hand.
Vakantie.
woensdag, augustus 24
De foto
En dan ben je een gezinnetje. Wil je samen op de foto. Arm uitsteken, camera in de hand, oeps kind staat er niet op. Nog een keer. Wat kijk ik raar. Is hij wel scherp? Ik zie geen strand trouwens. Maar we staan er alle drie op. Hoeksteen op het strand.
En dan ben je een gezinnetje. Wil je samen op de foto. Arm uitsteken, camera in de hand, oeps kind staat er niet op. Nog een keer. Wat kijk ik raar. Is hij wel scherp? Ik zie geen strand trouwens. Maar we staan er alle drie op. Hoeksteen op het strand.
vrijdag, augustus 12
zondag, augustus 7
Intuïtie
Wie zetten we op de reservebank?
Oftewel: naar wie gaat Lies als er een vrachtauto over ons heen rijdt op de A2?
Opeens blijken we naast de voor de hand liggende ´moet lief zijn´ enzo eisen nog een schier eindeloze rij doorslaggevende argumenten te hebben. Rare argumenten. Zo valt iedereen die in Houten woont bijvoorbeeld direct af. En voordat de comments nou vol staan met ´wat is er mis met Houten, mijn kinderen zijn dolgelukkig in Houten´: er is helmaal niks mis met Houten, Houten is alleen niet ons.
En zo zijn er nog duizend dingen. Niks met huisdieren hebben bijvoorbeeld; geen krant lezen; netjes zijn of zuinig. Een trits van doorslaggevende trivialiteiten.
Uiteindelijk blijven er -terwijl we geen idee hebben of zij Lies wel willen- mijn broer over, studievriendin A. die ik hooguit één keer per jaar zie en logster A. ´Die hebben we nog maar twee keer irl gezien´, zeg ik licht vertwijfeld. ´Maar het voelt goed´, zegt lief.
Dat is waar. En misschien is intuïtie wel het enige dat telt in dit soort zaken.
Dat en goed op blijven letten op de A2.
Wie zetten we op de reservebank?
Oftewel: naar wie gaat Lies als er een vrachtauto over ons heen rijdt op de A2?
Opeens blijken we naast de voor de hand liggende ´moet lief zijn´ enzo eisen nog een schier eindeloze rij doorslaggevende argumenten te hebben. Rare argumenten. Zo valt iedereen die in Houten woont bijvoorbeeld direct af. En voordat de comments nou vol staan met ´wat is er mis met Houten, mijn kinderen zijn dolgelukkig in Houten´: er is helmaal niks mis met Houten, Houten is alleen niet ons.
En zo zijn er nog duizend dingen. Niks met huisdieren hebben bijvoorbeeld; geen krant lezen; netjes zijn of zuinig. Een trits van doorslaggevende trivialiteiten.
Uiteindelijk blijven er -terwijl we geen idee hebben of zij Lies wel willen- mijn broer over, studievriendin A. die ik hooguit één keer per jaar zie en logster A. ´Die hebben we nog maar twee keer irl gezien´, zeg ik licht vertwijfeld. ´Maar het voelt goed´, zegt lief.
Dat is waar. En misschien is intuïtie wel het enige dat telt in dit soort zaken.
Dat en goed op blijven letten op de A2.
Archives
mei 2005 juni 2005 juli 2005 augustus 2005 september 2005 oktober 2005 november 2005 december 2005 januari 2006 februari 2006 maart 2006 april 2006 mei 2006 juni 2006 juli 2006 augustus 2006 september 2006 oktober 2006 november 2006 december 2006 januari 2007 februari 2007 maart 2007 mei 2007 juni 2007 juli 2007 augustus 2007 september 2007 mei 2008 juni 2008 juli 2008 augustus 2008 september 2008 oktober 2008 november 2008 december 2008 januari 2009 februari 2009 maart 2009 april 2009 mei 2009 juli 2009 augustus 2009 april 2010
