NachtjeHet leek zo'n prima plan. Lies een nachtje uit logeren. De ouders een nachtje voor hen zelf. Uit eten! Lekker doorslapen! Zondagochtend met de krant! Maar naar mate de uur U dichterbij nadert, naderen de twijfels.
'Ik mis haar nu al' sipt lief, terwijl hij onnodig langdurig op schoot houdt. 'Mama houdt heel veel van jou hoor' fluister ik, terwijl ik voor de dertigste keer de eend aan touwtje voor haar door de kamer trek. Lies laat alle aandacht aan zich voorbij gaan zoals het een koningin betaamd op haar dag; met een minzame glimlach.
Zij lijdt er niet onder. Voor ons is het aftellen. Hup hup uit eten, flesje wijn leeg, slapen en dan kan ze ook best wat vroeger opgehaald. Direct na het ontbijt ofzo. Of ervoor.
UitHet boek is uit. Gisteren al hoor, alleen moest ik er toen nog een beetje overheen komen. Alle vierhonderdveertig pagina's uit. Het grote verheugen 's ochtends 'straks in de bus weer boek' is voorbij. Het blije 'ha de trein wordt omgeleid, zeker een uur extra leestijd' ook.
Dat was ik even vergeten toen ik dacht aan de heerlijkheid van lezen: het zwarte boek uit gat. Wat ik vroeger trouwens vulde met direct weer een nieuw boek. Kan nu ook natuurlijk, maar welk boek? Waar kan ik helemaal kopje onder in gaan?
Wat las jij voor het laatst?