Erfelijk materiaalEén van de dingen die ik het meest vreesde aan het ouderschap was het onvermijdelijk commentaar. De je moet ook niet zus maar zo zeggers. De ongevraagd advies gevers.
Tot nu toe zwijgen ze.
Het de ouder van de slapende baby heeft altijd gelijk effect denk ik. Want zolang Lies hele nachten doorslaapt en hele dagen tevreden is valt er weinig te adviseren. Niks geen 'je moet het raam ook open doen 's nachts' of 'hoeveel melk doe je dan in zo'n fles?'. Laat staan opmerking als 'geef haar maar een weekje hier, dan gaat het wel over'.
Er is namelijk niets dat over moet gaan.
Wat ik aan mijn kwaliteiten als ouder zou kunnen wijten. Of aan mijn pedagogische visie. Waarna ik mijn bestseller 'de drie nieuwe R's: routine, ruimte & respect' zou schrijven. Maar ik vrees dat als er al sprake is van een grote invloed mijnerzijds het vooral de invloed van de genen is. Niet voor niks noemde mijn moeder mij (na de voorgangers de lastige, de slimme, de lieve en de mooie): de
makkelijke baby.
Slapen, eten en tevreden zijn.
Net als Liesje.
Nou ja, meestal dan.