Kijk, mijn kind is niet echt een voorbeeldkind. De opvoeding schiet nu (2 jaar, 4 maanden) al ernstig tekort. In haar leven zijn teveel verworven rechten. Zo is het normaal dat ze een dvd minimaal twee keer mag zien. Krijgt ze nooit iets voorgeschoteld wat ze niet lust. En als ze in de Ikea een half uur op een bank wil spelen, wacht haar moeder geduldig de volle dertig minuten op de kipla, kapla, of hoe die dingen ook heten.
Dat vind ik namelijk allemaal niet erg.
Het zijn dingen die X. (kind van een ander die wel eens bij mij komt) nooit zou mogen. Braaf kind is het. Braaf kind dat om de vijf minuten vraagt wat ik Zeppo ergens van vindt. 'Zeppooooo, zal ik die bloem rood kleuren of oranje?'. Zodat ik haar na een uur al braaf en al op de stoep wil pleuren. 'Hou nou eens even vijf minuten je mond!' gilt mijn hoofd.
Kijk, dat doet mijn kind niet. Dat heb ik er al lang uitgeslagen (overdrachtelijk he, overdrachtelijk, geen fysiek geweld). Net zoals de moeder van X. haar heeft geleerd om met de pot mee te eten.
Omdat je dat belangrijk vindt.
*vanzelfsprekend, beste lezer, gaat het hier niet over jouw kind, jouw kind is minstens net zo leuk als mijn kind.